WYWIAD

DziÂś przeprowadzimy wywiad z Panem Zbigniewem Karskim – nauczycielem wf-u oraz trenerem Karate Shotokan.

Jakub i Kacper: DzieĂą dobry. Czy moglibyÂśmy zadaĂŚ Panu kilka pytaĂą?

Pan Zbigniew Karski: Tak, oczywiÂście.

J. i K.: Kiedy zacz¹³ Pan trenowaÌ karate? Jakie by³y Pana pocz¹tki zwi¹zane z tym sportem?

p. Z. K.: Treningi zacz¹³em 19 lat temu. PoczÂątki - to kursy samoobrony. Kurs ten byÂł wymagany ode mnie przez pracodawcĂŞ. ZajĂŞcia prowadziÂł mĂłj póŸniejszy wieloletni instruktor – Krzysztof Rosowski. ZaprosiÂł mnie do udziaÂłu w treningach karate po tym, jak widziaÂł, w jaki sposĂłb pracujĂŞ na samoobronie. Od poczÂątku zainteresowaÂłem siĂŞ tÂą ideÂą i tak trwa to do dziÂś.

J. i K.: Co spowodowaÂło, Âże zainteresowaÂł siĂŞ Pan karate?

p. Z. K.: Egzotyka, sprawnoœÌ cia³a i umys³u- to wszystko, co mo¿emy w sobie poprawiaÌ, budowaÌ dziêki tej dyscyplinie. Dodatkowo wiele przyjaŸni zawieranych, pozyskiwanych. I wspania³a przygoda.

J. i K.: Czy braÂł Pan udziaÂł w jakiÂś waÂżniejszych zawodach? Jakie sÂą PaĂąskie szczegĂłlne osiÂągniĂŞcia?

p. Z. K.: Mistrzostwa Polski Szkó³ Wy¿szych, dwa razy z rzêdu z³oty medal w konkurencji kata indywidualne. PóŸniej by³y inne, mniejsze, ale te osi¹gniêcia wspominam najmocniej, bo by³y najwiêksze i najwa¿niejsze.

J. i K.:  Jaki stopieĂą zaawansowania Pan posiada?

p. Z. K.: Posiadam czarny pas, 3. dan, inaczej „san-dan” i trener 2. klasy karate, tj. zdecydowanie wiĂŞcej niÂż instruktor.

J. i K.: Ile klubĂłw Pan szkoli? Z ilu osĂłb siĂŞ one skÂładajÂą?

p. Z. K.: Szkolê dwie sekcje, ok. 25 osób, poniewa¿ stawiam na jakoœÌ, a nie na iloœÌ. Dla mnie jest to hobby, pasja, a nie sposób na zarabianie pieniêdzy.

J. i K.: Czy mÂłodzieÂż z MeÂłgwi, ktĂłrÂą Pan szkoli, ma jakieÂś osiÂągniĂŞcia? Jak Pan ocenia ich umiejĂŞtnoÂści i postawĂŞ?

p. Z. K.: Dla nich chce siĂŞ po prostu ĂŚwiczyĂŚ, przyjeÂżdÂżaĂŚ. MogĂŞ powiedzieĂŚ, Âże z tych, ktĂłrzy zostali z caÂłej grupy, tej pierwotnej, prawie 30-osobowej, nie ma czÂłowieka, ktĂłry nie ma medali i sÂą to imprezy coraz powaÂżniejsze. Nasi rywale to ludzie, ktĂłrzy jeszcze rok temu zabierali wszystko, a my patrzyliÂśmy z zazdroÂściÂą na puchary, medale. Dzisiaj my z tego stoÂłu sportowego teÂż „bierzemy” co nasze. Praktycznie z kaÂżdych zawodĂłw.

J. i K.: Jakie cechy mo¿na w sobie rozwin¹Ì, trenuj¹c tê dyscyplinê sportu? Czego ona mo¿e nas nauczyÌ?

p. Z. K.: Takiego g³êbszego zastanowienia nad ¿yciem, równie¿ wytrwa³oœci, pogody ducha, hartu ducha, empatii do drugiego cz³owieka. Inaczej mówi¹c jest to coœ, co czyni nas bogatszymi w œrodku, wewn¹trz.

J. i K.: Czym jeszcze siĂŞ Pan zajmuje? Ma pan jakieÂś inne hobby, sposoby na spĂŞdzanie wolnego czasu?

p. Z. K.: Taniec towarzyski, windsurfing, tenis sto³owy, jazda na rowerze, jazda konna i przede wszystkim podró¿e.

J. i K.: Gdzie jeszcze Pan pracuje?

p. Z. K.: PracujĂŞ jako nauczyciel wychowania fizycznego w gimnazjum, w Lublinie.

J. i K.: Jak Pan godzi ze sobÂą pracĂŞ i Âżycie prywatne? Czy ma Pan trochĂŞ wolnego czasu?

p. Z. K.: Mam, w sobotĂŞ po poÂłudniu i niedzielĂŞ, jeÂżeli nie jadĂŞ na zawody.

J. i K.: Czy ma Pan jeszcze jakieÂś niespeÂłnione marzenia zwiÂązane z karate?

p. Z. K.: Tak, chciaÂłbym, ÂżebyÂśmy pojechali na Mistrzostwa Europy i ÂŚwiata, ktĂłre sÂą rozgrywane co 2 lata, we WÂłoszech. Przede wszystkim liczĂŞ na osiÂągniĂŞcia  mÂłodzieÂży z MeÂłgwi.

J. i K.: DziĂŞkujemy za wywiad. ÂŻyczymy dalszych sukcesĂłw zawodowych.

p. Z. K.: DziĂŞkujĂŞ i wzajemnie.

Jakub ZieliĂąski i Kacper Iwaniuk, klasa II b